Πεθαίνει πραγματικά κάποιος,

όταν παύουν να τον θυμούνται.

 

Πριν από μερικές δεκαετίες άρχισα να συγκεντρώνω παλιές οικογενειακές φωτογραφίες. Το έκανα για να τις διαφυλάξω από την καταστροφή επειδή, με τα χρόνια, αρκετές είχαν υποστεί σοβαρές φθορές ενώ άλλες είχαν χαθεί. Τουλάχιστον, σκέφθηκα, να διασωθούν οι υπόλοιπες. Καθώς περνούσαν τα χρόνια και τα εικονιζόμενα σ’αυτές πρόσωπα σιγά-σιγά έφευγαν από τη ζωή, οι φωτογραφίες αυτές άρχισαν να αποκτούν άλλο νόημα. ΄Επαυαν να είναι εικόνες και γίνονταν μνήμες. Αυτές τις μνήμες σκέφθηκα να τις βγάλω από το συρτάρι και με κάποιο τρόπο να τις δημοσιοποιήσω. Η αρχική σκέψη ήταν να τις τυπώσω. Όμως συνεχώς το ανέβαλλα, με αποτέλεσμα να με προλάβει η τεχνολογία. Ισως είναι καλύτερα έτσι, αφού μου δίνεται η δυνατότητα να τις μοιραστώ με πολύ περισσότερους.